Hardloopteam Bant 12 dorpenloop 2022.
Op zaterdag 2 april heeft het hardloopteam uit Bant weer meegedaan aan de 12 dorpenloop. Dit evenement dat door AV NOP wordt georganiseerd kon de afgelopen 2 jaar geen doorgang vinden wegens de inmiddels overbekende redenen. De Banter hardlopers stonden dan ook te trappelen van ongeduld om weer van start te mogen gaan. Captains Annerieke Doornbos en Wietze van Wegen hadden alles weer tot in de witte puntjes geregeld en ook het fijne busje Zonnestraalde weer alsof ie nooit weg was geweest.
Door het winterse weer de dagen ervoor was het voor de lopers in de ochtend nog best kleumen maar eenmaal onderweg bleek een thermo algauw teveel van het goede. De Noordoostenwind speelde de eerste etappes nog geen rol van betekenis en de Bantenaren deden het goed onderweg.
Gabri Vlot had dit jaar de “eer” om de langste etappe te lopen. Na wat extra meters op de carpoolplaats aan de Muntweg in Emmeloord liep hij zonder al teveel problemen de 11,2 kilometer naar Luttelgeest. Met een gemiddelde van 12,8 km/h liep hij exact het tempo om later in het jaar de Fish-Potato-Run binnen het uur te kunnen volbrengen. Ga ervoor Gabri!
Daarna kwam Tom Vermunt uit de bus. Na overleg met zijn fysiotherapeut had hij besloten dat deze zijn rug op kon en dus liep Krom, zoals hij door intimi liefkozend wordt genoemd, gewoon zijn afstand. Met een gemiddelde van 13,6 km/h raffelde hij als 14e van de 54 teams de kilometers naar Marknesse af. Daar stond een nieuw lid van het team klaar om ons versteld te doen staan. Max Bouma had in de voorgaande weken al verbluffende data de groepsapp in geslingerd. Daar wij dachten dat Max al zijn kruid had verschoten kwamen wij bedrogen uit. Max oversteeg zichzelf en liet eenieder versteld staan met een nog niet eerder vertoonde 2e plaats in de etappe met een gemiddelde van 16,6 km/h(!). Hij hoefde enkel de deelnemer van de latere winnaars voor zich te dulden. Waanzinnig knap Max.
Danig onder de indruk maar daardoor enorm geïnspireerd begon Dennis Seine, ook een debutant voor Bant, aan zijn etappe. Dennis liep als een speer en danste als een veertje langs de polderwegen naar Ens. (Het eigenlijk maar een lange rechte weg maar dat leest zo saai) Hij hoefde maar 4 lopers voor te laten en was bijna 2 minuten sneller dan nummer 6 binnen op de loswal. Met 16,1km/h was ook hij ongekend snel onderweg.
Voor Ens-Nagele wordt traditie getrouw Han van Wegen ingevlogen. Oftewel: Hij komt zelf aanrijden, maakt zich op z’’n gemak klaar, raakt het team kwijt en moet dan opschieten om op tijd te starten. Dit alles is een aanname want de schrijver was zelf nog niet aanwezig. De tocht naar Nagele is een pittige. Er zit namelijk de beklimming van Schokland in. Voor hardlopers is het langzaam oplopende fietspad een flinke kuitenbijter en menig deelnemer vindt daar zijn Waterloo. Ook Han viel de Cote de Middelbuurt dit keer zwaar en op zijn tandvlees volbracht hij de etappe. In Nagele noteerde hij de 19e plek.
Toen werd het tijd voor teamcaptain, en enige dame in het team, Annerieke Doornbos: Nagele-Tollebeek met wind tegen! Ze deed het prima, verkeek zich volledig op de brug over de snelweg maar kwam onder luide aanmoediging van vriendin Bertha B-R. heel knap als 26e en als 3e dame in de etappe over de streep. Ze zette ons daarmee op plek 7 in het tussenklassement, maar dat wisten we toen nog niet.
Tom Habers: brok graniet, man uit een stuk. Zet m aan en hij gaat niet meer uit. Deze motorcrosser puur sang heeft zo’n goede basisconditie en uithoudingsvermogen dat als je hem in Tollebeek zijn autosleutels afpakt en m een paar loopschoenen en een startnummer geeft hij zo naar Urk rent om zijn auto op te halen. En dat kwam mooi uit want daar moesten we toch naar toe. Slechts 16 anderen gingen hem voor en de 4,6 km zaten er naar iets meer dan 22 minuten op voor (mara)Tom.
Op Urk nam Richard de Nijs het spreekwoordelijke stokje over. De nestor van de groep, maar dat zie je alleen aan zijn kromme benen, heeft deze afstand wel vaker gelopen en hij wist wat m te doen stond. De Noordoostenwind stond pal tegen op weg naar Espel en dus was het zaak om zuinig en slim te lopen. Richard zocht een goed groepje uit en bleef er lange tijd achteraan lopen om pas bij het binnenlopen van Espel te versnellen. Daar bleken de benen al meer leeggelopen dan gedacht en er moest weer een tandje teruggeschakeld worden. Op de wenkbrauwen bereikte Richard de laatste bocht waarna hij de sprint om de negende plek vrij kansloos verloor. Maar met een gemiddelde van 14,4 km/h had hij boven zijn eigen verwachting, en top tien, gelopen.
Die prestatie zou Rudy van Steenbergen evenaren. In zijn Hometown Village Espel voelt hij zich duidelijk op zijn gemak maar hij wilde er zo snel mogelijk weg! Rudy als eerste door de bocht naar Creil en daarna in steady state naar de pomp lopen. Volgens eigen zeggen miste hij de basisconditie van het voetballen maar als je dit vrijwel ongetraind nog kan dan is dat erg bewonderenswaardig, 13,3 km/h gemiddeld.
Creil-Rutten werd deze keer gelopen door Dirk-Jan Doornbos. Ook hier stond de wind nog tegen en Dirk ging op zoek naar een groep. Omdat hij voortvarend van start ging liepen er buiten Creil al niet veel lopers meer voor hem uit. Enkel de man met de mooiste sokken van de dag vormde een goed windscherm. Kop over kop wisselden ze elkaar af en weerstonden ze de tegenwind. Dirk kon zijn plek tot t eind niet vast houden maar met een prachtige 9e plaats in Rutten mocht hij dik tevreden zijn. 13,8km/h gemiddeld, 7e in het klassement.
Dan de etappe naar thuisbasis Bant. Deze was ronduit saai te noemen. Na de start was het bij de eerste bocht al beslist, het leek wel formule 1. Gerben Franssen ging samen met de loper van de eindwinnaar er vandoor en zagen de rest nooit meer terugkeren. Op de Lemsterweg ter hoogte van de Veneweg was Gerben wel gelost door de koploper maar zijn voorsprong op nummer 3 was net zo groot. Wat ziet hardlopen er dan gemakkelijk uit terwijl Gerben net zoveel moeite moet doen als ieder ander. Deze jongeling leverde een prestatie van formaat door als 2e in zijn eigen dorp te finishen, dat is nog nooit vertoont! Net als de andere twee jonge honden zat ook hij boven de 16 met 16,2 km/h gemiddeld.
Als laatste moest chauffeur Wietze van Wegen zich omkleden. Als de muziek het maar doet is zijn motto. Onder massale belangstelling van het meerijdende publiek lopen de lopers de afsluitende afstand naar de atletiekbaan in Emmeloord. Scherprechter is hier het fietstunneltje bij het bos. Daarna is het nog 1,5 kilometer naar de baan. A. Tip weet hoe die voelen en Wietze nu ook. Ondersteunt door zijn teamgenoten perste Wietze er alles uit met een 9e plek tot gevolg. Met 15,4 km/h gemiddeld een hele mooie kroon op het werk!
Al deze prestaties leverden een 7e plaats op in het eindklassement van 54 teams. Voor een groep de voor de lol loopt en voor de gezelligheid deze dag meedoet is dit een zeer knappe prestatie. In het MFC bleef het nog lang onrustig.
Teamcaptains bedankt voor de organisatie, de Zonnestraal voor het busje, Dorpsbelang voor de ontvangst in het dorp en MFC voor de nazit. Tot volgend jaar.
Naar het nieuwsoverzicht